Küçük tırnaklarını puf patilerinin içine çekerdin sonbahar akşamları
Ben ablam gitti diye ağlarken ...............
Sorgusuzca kalkan olurdun çocukluğuma . evin içinde bir şey kırıldımı sen suçlu olurdun gülerek...
Ve beni kimsenin üzemeyeceğini bilerek .....
Ateşim 40 bulduğunda göğsümde olurdun titreyerek..... Acımı içine çeker katlanırdın , annem unutunca anne olurdun
kibirlenmeyi bilmezdin üstelik , bağırıp çağırmazdın hiç , küsmezdin sen ne güzel bir şeydin , sen nasıl bir kediydin , sen bir kedi değil sen benim kardeşimdin ........
Hiç ağlamadım elimde öylece uyurken , hiç anlatamadım sana beni nasıl insan yaptıklarını , nasılda metin olduğumu nasılda erkek ve sen bil öylece gitmene izin verirken nefret ettim herşeyimden , kendimden çaresizce bunu bilerek
Öylesine halsiz , öylesine çaresiz , öylesine bitkin ......
Pembe burnunun nemini özleyecek şimdi kalbim , şimdi kalbim dökecek yapraklarını ve sadece dikenini bırakacak bu anlamsız hayata sevdiğim her şeyi kaybederken ......
Yeşil gözlerine değecek gözlerim , çaresizce solacak ağlayarak ... sen nasıl bir şeydin sen nasıl bir kediydin SEN BİR KEDİ DEĞİL SEN BENİM KARDEŞİMDİN .... SEN BENİM KALBİMDİN , SEN BENİM KARDEŞİMDİN ....
Artık boş bir odanın dışa açılan koridorunda yankılanacak sesin , nereye gidersen git buradan iyidir kardeşim
Seni Seviyorum Oğlum, çok güzel yazılar ve şiirlerin içinde seni kutluyorum.
YanıtlaSil